Πρόσφατα κατατέθηκε ομαδική προσφυγή γυναικών στο ΕΔΔΑ (Ορφανίδου και
άλλες κατά Ελλάδας). Οι προσφεύγουσες είναι είτε έγκυοι είτε έχουν γεννήσει
εντός των τελευταίων μηνών. Όλες, κατόπιν ιδεολογικής και συναισθηματικής
εσωτερικής τοποθέτησης, αλλά και έρευνας και μελέτης, θέλησαν να γεννήσουν στο
σπίτι τους, προκειμένου να αποφύγουν αναίτιες παρεμβάσεις σε Ελληνικά
Μαιευτήρια, όπου τα ποσοστά καισαρικών τομών και οι παρεμβάσεις στον τοκετό
είναι οι υψηλότερες στον κόσμο (τον Φεβρουάριο, με παρέμβαση των ΜΚΟ ΕΠΣΕ και
Ελληνική Δράση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα – Πλειάδες, η Ελλάδα ελέγχθηκε
σχετικά με το θέμα των καισαρικών από την Επιτροπή του ΟΗΕ για την εξάλειψη των
διακρίσεων και της βίας κατά των γυναικών – CEDAW και την 1η Μαρτίου εκδόθηκαν
σχετικές συστάσεις).
Παράλληλα, οι λεχώνες θεώρησαν σημαντικό να κρατήσουν οι ίδιες τον
πλακούντα τους, αρνούμενες να τον μεταχειρισθούν «ως απόβλητο» και να τον
«παραδώσουν σε ιδιωτικές εταιρίες διαχείρισης αποβλήτων», όπως ορίζει ο Νόμος.
Επίσης, πρόσφατα, στην περιοχή της Θεσσαλονίκης, διώχθηκαν μαία,
επαγγελματίας υγείας, ιατροί, και δεκάδες γονείς και για «ρύπανση
περιβάλλοντος» από την μη παράδοση του πλακούντα τους και για άλλα αδικήματα.
Όλες οι δηλώσεις γέννησης κατ’ οίκον παραδόθηκαν σε πληθώρα φορέων χωρίς την
ενημέρωση των υποκειμένων των δεδομένων. Σχετικά με τις διώξεις έγιναν 2
ερωτήματα στην Ελληνική Βουλή και 1 ερώτημα στο Ευρωκοινοβούλιο. Σε όλα
αναφέρεται ότι, παρόλο που ο τοκετός στο σπίτι δεν απαγορεύεται, στοιχοποιείται
εμφανώς από την Ελληνική Πολιτεία.
Οι προσφεύγουσες ενώπιον του ΕΔΔΑ υποστηρίζουν ότι η πολιτεία, με την
ασάφεια στο νομοθετικό πλαίσιο και τις αναίτιες διώξεις όχι μόνο δεν αίρει,
αλλά αντίθετα διατηρεί και θέτει νέα εμπόδια στο δικαίωμά τους να επιλέξουν
ελεύθερα τις συνθήκες του τοκετού τους, στοχοποιώντας τον τοκετό στο σπίτι και
την όποια διεκδικητική μιας πιο φυσικής προσέγγισης συμπεριφορά των επιτόκων.
Οι οποίες αντιδράσεις της πολιτείας γίνονται πρόσφατα πολύ πιο ανάγλυφες
μέσα από το εκτεταμένο profiling, την κανονιστική επέμβαση της πολιτείας στη
διαχείριση του πλακούντα τους και της επικρεμάμενης απειλής ποινικών και διοικητικών συνεπειών στις ίδιες
ή στα πρόσωπα που οι ίδιες θα επιλέξουν να τις υποστηρίξουν στις επιλογές τους
περί και κατά τον τοκετό.
Για τη διεκδίκηση του σεβασμού αυτού στο σώμα, το βιολογικό τους υλικό
και τις επιλογές τους δεν υφίσταται τρόπος ν’ αντιδράσουν εντός της Ελληνικής
έννομης τάξης, αφού η νομοθεσία είτε «δεν τις βοηθά» είτε τις θυματοποιεί άμεσα
λόγω της άσκησης προστατευόμενων από την ΕΣΔΑ δικαιωμάτων τους, ενώ η πρακτική
των αρχών στοχοποιεί τον κατ’ οίκον τοκετό έμμεσα (ώστε να μην μπορούν ευθέως
να στραφούν κατά κάποιας πράξης, αφού ο ίδιος ο τοκετός στο σπίτι δεν
απαγορεύεται).
